Groene eieren met ham
Nieuwsgierig vraag ik: “Pa, heb je dat boek ‘Groene eieren met ham’ nog? Daar las je ons eindeloos uit voor toen je nog getrouwd was met onze moeders.”
“Ach, als ik het nog heb, zit het ergens in een volle verhuisdoos op zolder.”
Mijn broers en ik kijken elkaar aan en zingen: ” Groene eieren met ham? Nee, ik ben Bram, daar houd ik niet van.”
Leuk die herinnering; inwendig grinnik ik: ik heb een verrassing voor hen in petto.
Pa lacht: ” Dat jullie dat nog weten!”
Pa is jarig
Mijn broers en ik dineren vandaag bij pa op zijn verjaardag. Bij binnenkomst let ik scherp op: gelukkig, zijn stem klinkt slechts licht alcoholisch. De zware inname van wijn heeft pa drie huwelijken gekost. Al zijn vrouwen hebben hem de deur uit gebonjourd: “Je bent een fantastische vent, maar er is met jou niet te leven.”
Hij gaat nog steeds om met al zijn exen, onze moeders. Hij staat altijd voor hen klaar. Onze pa is een goed mens, nu ja, op die wijn en die onbeheersbare geslachtsdrift na dan.
Wij zijn broers, gek op wijn en vrouwen
Wij zijn echte broers, ondanks dat biologische verschilletje van die verschillende moeders. Wat we van pa hebben is dat we gek op wijn en vrouwen zijn. En niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Ik wijk een beetje af omdat ik nog steeds bij mijn eerste lief ben. Dat kunnen mijn broers niet zeggen. Wijn drink ik graag, misschien te graag. De rem op mijn inname is de blik van mijn lief: “Stoppen!” Voor mij betekent dat de bel voor het laatste glas. Ik hou van haar, ik wil mijn lief niet kwijt. Voor het geplaag van mijn broers haal ik mijn schouders op. Mijn vader reageert anders. Hij krijgt een trieste blik in zijn ogen en als hij tegen mij zegt “Wim, veel wijn is de pest voor de liefde,” dan weet ik dat hij denkt aan zijn eigen mislukte relaties.
We koken gezamenlijk het diner
We koken gezamenlijk het diner met de ingrediënten die pa gekocht heeft. Allemaal koken we goed, wat niet hetzelfde is als gezamenlijk goed koken. Het is traditie dat het koken mislukt; één keer is het gelukt. Dat was schrikken, dat was niet de bedoeling. Er zat maar één ding op: weg kieperen in de afvalbak. Ach, het gaat ook helemaal niet om het gezamenlijk koken, het gaat om het samen zijn op zijn verjaardag. Bovendien als het mislukt, wat dus meestal het geval is, kieperen we het ook in de vuilnisbak.
De diner verzekeringspolis
Vanwege die traditie hebben we een verzekeringspolis. Het lot wijst altijd iemand aan, die thuis kookt, de gerechten meebrengt en aan ons opdient. Dit keer was het mijn beurt om gerechten mee te nemen. Het gezamenlijk koken is weer een succes: de wijn smaakt prima, we kletsen lekker bij en het resultaat ligt, zoals verwacht, in de vuilnisbak.
Wat breng ik mee?
Het is tijd om de verzekeringspolis te innen ofwel het eten op tafel te zetten.
“Wim, wat heb je mee gebracht?”
Als ik het eerste gerecht op tafel zet, kijkt iedereen mij verbaasd aan: “Wat is dit?”
“Groene eieren met ham.”
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Geef een reactie