God of goden, we zijn er dol op
God of goden, we lusten er wel pap van, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Tenminste, ooit zaten ook in Nederland de kerken vol , ooit leverde katholiek Nederland een derde van alle zouaven aan de paus. Niet dat het hielp want nauwelijks riep Napoleon III de Franse troepen in 1870 terug of de Italiaanse troepen denderden over de zouaven en de Zwitserse garde heen. Met een dreun gooide de paus de deur van het Vaticaan dicht om pas in 1929 toe te geven dat de tijden veranderd waren. Maar ooit was Nederland gelovig.
Zouaven of Jihadisten
Garibaldi had zijn zin, Italië was één staat. Over de gevangen genomen Zouaven deden ze niet al te moeilijk, die mochten naar huis. Daar was de Staat der Nederlanden niet blij mee. Die zouaven hadden meegevochten in een vreemde krijgsdienst en raakten bij aankomst hun staatsburgerschap kwijt. Dat klinkt bekend in de oren en daar weten de Jihadisten van nu van mee te praten.
Veel goden of één god
Vroeger , zo’n tweeduizend jaar geleden, struikelde je over de goden. Elke boom, elke beek had een eigen god. Afsplitsingen waren er nauwelijks. Dat was niet nodig, elke richting kon een god naar smaak uitzoeken. En anders verzon je een slippertje van Zeus en je had je eigen god voor die mooie eik.
Nu, en of het God, Allah of Boeddha is maakt niets uit, is er sprake van één god. Een eigen god verzinnen is er niet meer bij. Dus wat krijg je dan? Juist afsplitsingen en elk geloof heeft er meer dan genoeg. Alleen het christendom telt er al zesentwintig en dan neem ik alleen de belangrijkste en laat ik de uitgestorven of via de brandstapel verwijderde afvalligen zitten.
Waar zijn de goden gebleven?
Om met Marlène Dietrich te spreken: “Sag mir wo die Götter sind…”
Waar zijn die oude goden gebleven? Zijn die dood? Zitten die al bijna tweeduizend jaar in het Godenbejaardenhuis? Hebben ze de Olympus of het Walhalla bij gebrek aan gelovigen en inkomsten moeten verkopen aan een projectontwikkelaar? Waar zijn ze?
Af en toe duiken er een paar oude goden op zoals bij de kerk van alle werelden. Een nieuwe geloofsrichting uit het begin van de hippietijd, die Griekse goden aanbid. Daar zijn die oude Griekse goden helemaal niet blij mee. Die zitten lekker achter de geraniums weg te dutten en worden opgeschrikte door nieuwe gelovigen. Die goden zitten daar niet op te wachten. Als ik Zeus was, zou ik met bliksems die hele groep een barbecue behandeling geven.
Het hiernamaals en de Kerk van het Vliegende Spaghettimonster
Volgens de meeste geloven brengt het hiernamaals geluk en niet het aards tranendal. Tja, bewijzen zijn er niet. Zijn er geloven die iets anders tegen het aards tranendal aankijken?
Ja, die zijn er, die zijn soms wat makkelijker met het onderscheid god of goden en daar zitten maffe jongens tussen en een van de leukste is de Kerk van het Vliegende Spaghettimonster uit 2005. Aanhangers vereren een godheid die gemaakt is van spaghetti en gehaktballen. Om hun god te eren, dragen ze een vergiet op hun hoofd. Hun hemel is een leuke, die bestaat uit een biervulkaan en strippers. De hel is hetzelfde maar daar is het bier bedorven en hebben de strippers een geslachtsziekte.
Andere maffe geloven in God of goden
Er is de kerk van alle Werelden, opgericht in 1962 op basis van een fantasiegeloof uit het sciencefiction boek ‘Stranger in a Strange Land’. Dat moet een verdomd interessant boek zijn.
Hun God heet Gaea en is de belichaming van moeder aarde. Dat is Leuk bedacht maar of Zeus er blij mee is? Zijn grootmoeder Gaea was een intrigante die zowel haar man als haar zoon eruit werkte ten gunste van haar kleinzoon Zeus. Zeus heeft nogal wat zonen, de meeste buitenechtelijk, en wie van die groep steekt hem straks een door Gaea aangereikt mes in de rug?
Pana-Wave
En dan hebben we ook nog de Pana-Wave, die komt uit Japan en is opgericht in 1977. De groep probeerde zich te beschermen tegen elektromagnetische golven door witte kleding te dragen. Die golven zorgden voor een catastrofale vernietiging van het milieu en veroorzaakte klimaatverandering. Het lijkt een beetje op de angst voor 5G en misschien hebben ze gelijk, misschien niet. Jammer genoeg deed de groep zichzelf de das om door in 2003 twee keer de dag des oordeels verkeerd te voorspellen. Tja, als je niet levert zoekt de aanhang een ander geloof.
De prins Philip Beweging
De prins Philip Beweging kwam in het nieuws na het overlijden van prins Philips. Die bleek niet alleen getrouwd met koningin Elisabeth maar ook een god te zijn voor de Yaohnanen. De gelovigen leven op het eiland Tanna, vlakbij Fiji en prins Philip zien ze als de zoon van een berggeest. In de verhalen reisde de zoon naar een ver land, hij trouwde daar met een machtige vrouw en keerde weer terug. Na een bezoek van koningin Elizabeth en prins Philip wisten de Yaohnanen het zeker: Philip was de zoon uit het verhaal. Daar kwam zijn overlijden hard aan.
Nee van God of de goden komen we nooit meer vanaf.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Geef een reactie