Champagne kopen
Champagne kopen doe je in een wijnzaak, via internet of je haalt champagne bij een champagne boer. Dat laatste doen wij bij een kleine wijnboer, niet bij zo’n over het paard getild champagnehuis in Epernay. En we koppelen er een weekje vakantie aan vast. Tijd zat voor een stop halverwege in Dinant aan de Maas. Zo vriendelijk als nu was die rivier in juli niet. Want onderweg, in een flits over een viaduct zag ik bergen afval liggen op een afgesloten weg. De restanten van dagen vernietiging door woest watergeweld.
Dinant, stad van de saxofoon
Leuke stad,Dinant, maar ook hier ligt, net als in veel Waalse steden, een grauwsluier van vergane welvaart. Ze noemen zich de stad van de saxofoon omdat Adolphe Sax er geboren is. Hij woonde al jaren in Parijs vóór hij daar de saxofoon ontwikkelde. Om Dinant dan de stad van de saxofoon te noemen lijkt mij een vorm van geschiedvervalsing.
Waar beroepen steden zich op?
Zijn er meer steden die zich ergens voor op de borst kloppen. Ja zeker, ontiegelijk veel en waarom ze dat doen? Toeristen lokken? Ik heb geen idee en daarom beperk ik me tot stadjes waar we dit jaar zijn geweest.
Warendorf, stad van de paarden
Warendorf noemt zichzelf de paardenhoofdstad van Duitsland. Het is hier een land van water, maïs, graan, kruizen en kapellen. Na een dag fietsen is een biertje drinken in de stad voor ons het après-ski van het fietsen. Meestal houden we het bij alcoholvrij bier want dat is tegenwoordig – en zeker in Duitsland – prima te drinken. Er schijnt ook zo iets als alcoholvrije wijn te bestaan. Een paar maanden geleden heb ik dat geproefd en net op tijd bereikte ik de gootsteen.
De stad staat vol met grote manshoge paarden en in de buurt staat een grote beroemde stoeterij. En als dat nog niet genoeg is staan in de weiden rondom de stad paarden in plaats van koeien.
Wiedenbrück houdt het bescheiden
Wiedenbrück, onze volgende fietsstop, beroept zich op …. niets. Waarom noem ik het dan? Ik vind het een leuke stad en niemand zegt dat ik consequent moet zijn. Ze kunnen zich natuurlijk beroepen op het grote slachthuis Tönnies. Maar ja, daar sloten ze vorig jaar de fabriek wegens een bijna totale corona besmetting. Dat is niet echt iets om mee te pronken. Of ze kunnen zich erop beroepen dat ze vóór Napoleon afwisselend werden geregeerd door een katholieke en protestantse bisschop uit dezelfde adellijke familie. Doen ze ook niet.
Wiedenbrück mag zich, wat mij betreft, stad van beelden noemen. Het barst er van levensgrote beelden, al dan niet in groepsverband. Alltagsmenschen noemen ze de beelden en het is simpelweg leuk die beelden te bekijken.
Andenne, stad van de beer
In Andenne stopten we op terugreis uit Frankrijk. De beer is het embleem van de stad sinds de negenjarige Karel Martel daar een beer doodde met een hamer. Dat moet dan zijn teddybeer geweest zijn, zoals we die in veel etalages in Andenne tegen komen. Beren vindt je hier niet. Er lopen namelijk twee drukke N-wegen dwars door de stad en een beer kan hier onmogelijk een winterslaap houden.
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook