De kerk met carillon is weg - Een verhaal schrijft zichzelf

De kerk is weg

Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Niets, want ik wandel. Hoe dan ook: de kerk met het carillon is weg! Het kneepje in mijn arm helpt ook niet, de plek blijft leeg. Droevig schud ik mijn hoofd, waar is de kerk gebleven? En belangrijker voor mij: ik mis het vrolijke geluid van het carillon.

Terneergeslagen vervolg ik mijn ochtend wandeling, tot er een gevoel van opluchting in mij neerdaalt. De kerk is vaker verdwenen en komt dan, miraculeus, toch weer terug om die lege plek te vullen. Dat zal nu ook wel gebeuren. Nog even geduld en ik hoor het carillon weer.

Waarom heeft die kerk een carillon?

Wat mij op de vraag brengt waarom heeft die kerk een carillon? Het antwoord is heel simpel: daarom.

Ik wil toch graag wat meer weten en daar is Wikipedia voor: “ Een beiaard, carillon of klokkenspel is een met een klavier bespeelbaar muziekinstrument, bestaande uit een of meer series klokken. Een beiaard bestaat uit ten minste 23 gegoten bronzen klokken. Gewoonlijk bevindt het instrument zich in een toren.”

Het is maar dat jullie het weten.

Klokken hangen over de hele wereld, al dan niet tot genoegen van de omwonenden. Een Carillon is anders, dat is typisch Nederlands taalgebied. Ze hangen voornamelijk in Nederland, België en de Franse Nederlanden. Natuurlijk ook in de V.S. maar dat is gewoon daar geïmporteerd cultuurgoed van ons, net zoals Santa Claus Sinterklaas is.

Carillons hangen niet alleen in kerken

En Carillons hangen niet alleen in of op kerken. In Nijmegen hangt er ook een met twaalf klokken boven een vroegere juwelierszaak en het heeft bewegende poppen.

De Stevenskerk heeft er 43. Dat is bijna een dubbele beiaard, dus eigenlijk een ijsje met twee bolletjes. We weten precies wie en wanneer die klokken gegoten heeft. De oudste gaat terug tot 1484. Dat is geen kattenpis.