De stadswinkel
Ik ben op tijd, maar na 20 minuten ga ik aan de balie vragen wat er aan de hand is. Ik heb toch een afspraak? Het is gelijk opgelost. De mijnheer van de afspraak roept me op “sorry, de computer heeft een fout gemaakt.”
Het is dat ik al zat, anders was ik vast stijl achterover geslagen. Ik wist niet dat die smoes met die Methusalem baard nog gebruikt werd. Nee, oen, denk ik bij mezelf, computers maken geen fouten, mensen maken fouten.
“Nogmaals sorry, maar ik kan u niet vertellen wat u in moet dienen bij een omgevingsvergunning; daarvoor moet u bij de regio zijn.”
“Maar dit is toch de stadswinkel, waar je alle informatie over de stad kan krijgen?”
“Nee, hiervoor moet u bij de regio zijn.”
De omgevingsdienst regio Nijmegen
Dus ik ga naar de omgevingsdienst regio Nijmegen.
Er zit een groepje mensen aan de tafel koffie te drinken. Dat kan natuurlijk ook een vergadering zijn, maar die indruk krijg ik niet. Ik wist overigens niet dat het nog bestond, op kantoor koffie drinken in de baas zijn tijd. Waar ik gewerkt heb, was het dertig jaar geleden al afgeschaft.
“Oh, wat u in moet dienen is heel makkelijk. Het staat allemaal op de website. Die hoeft u alleen maar stap voor stap te volgen.”
Als dat alles is, dan had die man in de stadswinkel mij dat toch ook kunnen vertellen. Waarvoor zit hij er dan anders? Ik ga de aanvraag indienen.
Relevante informatie
Ik heb ooit eerder een omgevingsvergunning nodig gehad, jaren geleden. een stuk of wat tekeningen was voldoende en dat was een echte verbouwing, weliswaar een kleine, maar toch…
Dit is niet eens een verbouwing, dus hoe moeilijk kan het zijn, dacht ik…
Ik wilde aanvraag dus indienen. Daar hoort relevante informatie bij? Wat is dat? Toch maar weer even bellen. Na een kwartier weet ik het. “Ach u dient gewoon in wat u logisch lijkt, als het niet klopt nemen we contact met u op.”
Een volledige vergunning
In een achterkantsituatie mag je van de rijksoverheid zonder vergunning een schuifpui plaatsen. Jammer genoeg is dit beschermd stadsgezicht. Weliswaar is dit een omgeving met louter nieuwbouw met in het zicht één prachtig middeleeuws pandje, maar toch: beschermd stadsgezicht.
Omdat er eigenlijk geen vergunning nodig is, mag ik, als simpele burger, er vanuit gaan dat een redelijk handelende overheid alleen het aspect beoordeeld wat van belang is voor de situatie beschermd stadsgezicht. Nee dus. Daar heeft de gemeente geen boodschap aan: je moet een volledige vergunning aanvragen. Oké, het is gelukt. Alles is ingediend.
Dit is deel een van de lijdensweg van de omgevingsvergunning
En nu voor iets compleet anders
Van mijn fantasy trilogie ‘De tovenaarstweeling’ is deel 1 ‘Draken, reuzen en zwarte dwergen’ verkrijgbaar. Als je wilt bestellen of weten wat je kan verwachten, lees dan het eerste stuk (inkijkexemplaar, onderaan)
Hier vindt je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
1 Pingback