We gaan uit van de zeer waarschijnlijke veronderstelling dat pausin Johanna werkelijk bestaan heeft. Echter wat weten we van haar?
Niet veel en toch voldoende voor mij om de hiaten in de weinige feiten, voor zover het feiten zijn, aan te vullen. Wat hier volgt, is fictie ontsproten aan mijn vrijheid om iets te verzinnen. Het is historische fictie met de kans dat het gebeurd is en daar lijkt de geschiedenis op te wijzen.
Het levensverhaal van paus Johannes Anglicus ofwel pausin Johanna
Pats…pats…pats…
‘Nee, papa, nee, au, au,’ gilde Agnes. Spartelend lag ze met blote kont op de knieën van haar vader en diens harde klappen kleurden haar billen rood.
‘Niets nee, brutaal nest. Klappen heb je verdiend, klappen krijg je. Lezen en schrijven ga jij niet leren, ‘ zei haar vader William met een rood hoofd, terwijl de hand knalhard op haar billen sloeg. ‘Die onzin wil ik nooit meer horen. En nu ga je onkruid wieden in de tuin.’
Na het stevige pak slaag stopte William ermee, moe van het keihard slaan op die zachte billen. Dat was niet verwonderlijk door die kater die hem zoveel dorst en hoofdpijn bezorgde dat hij trillend achterover leunde met gesloten ogen om het dreunende kloppen in zijn hoofd te bedaren. Hij had niet bepaald een succesvol jaloers makend leven: hij strandde als handelaar in Mainz en dat beviel zijn vrouw niet. Die smeerde hem en liet hem achter met zoon en dochter. De drank hielp hem om zijn pech te verdrinken en met die vele drank joeg hij zijn handel naar de verdommenis.
Hij hield zich in leven als keuterboer, hij had wat schapen, nog één varken, een beetje land voor graan en een kleine boomgaard. Hoe lang hij die nog had, was de vraag. Hij dronk te veel en twee varkens verkocht hij om de torenhoge drankschulden te betalen. De knorrende magen van zijn zoon en dochter hoorde hij dag in, dag uit, William lag als een loser op een roetsjbaan op weg naar diepe ellende en met de toppen van de vingers hield hij het bestaan van arme keuterboer vast.
Huilend, haar handen op haar zere kont, deed Agnes wat haar vader haar beval. Haar vader zat, een beetje bijgekomen van dat zware werk, na te grommen: ‘Leren lezen en schrijven. Het is verdomme een meid. Straks gaat ze kinderen baren of het klooster in, al die nieuwerwetse fratsen leiden tot Sodom en Gomorra toestanden.’
Nee, haar vader moest van die fratsen niets hebben, dat sloeg hij eruit.
Agnes leefde in een gevaarlijke tijd, keizer Karel de Grote verwisselde het tijdelijke met het eeuwige en zijn zoon, de nieuwe keizer, sloeg een modder figuur, dat watje kon niet besturen. De Noormannen grepen hun kans, het was een tijd om je voorzichtig te gedragen. Agnes gedroeg zich niet voorzichtig, ze had net voor de vijfde keer aan haar vader gevraagd, nee gesmeekt of zij niet mocht leren lezen en schrijven. Haar vader verloor het geduld en gaf haar, kater of niet, een hard pak slaag. (wordt vervolgd)
Hier vind je mijn contactformulier
Zo ga je naar mijn persoonlijke Facebook
Dit is mijn instagram account.
Geef een reactie